Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Ανακοίνωση του πολιτιστικού συλλόγου Μιλάτου για το θέμα του παραλιακού δρόμου Μιλάτου Σισίου



ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ 
ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΜΙΛΑΤΟΥ
Μίλατος Λασιθίου
Τ.Κ. 72400
 
Ανακοίνωση για το θέμα του παραλιακού δρόμου Μιλάτου Σισίου

21/5/13

Θα θέλαμε να εκφράσουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για τη στάση του Γ. Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Περιφέρειας Κρήτης κ. Γ. Δεικτάκη στο θέμα του παραλιακού δρόμου Μιλάτου Σισίου και των αυθαιρεσιών από ξενοδοχειακή μονάδα της περιοχής.
Ο κ. Δεικτάκης προσπαθεί με διάφορους νομικίστικους τρόπους να οδηγήσει στο κλείσιμο του παραλιακού δρόμου, παρά το ότι ο δρόμος περιγράφεται ως υπάρχον οδικό δίκτυο στο πρόσφατα εγκεκριμένο ΣΧΟΟΑΠ της περιοχής, κλείσιμο που επιθυμεί διακαώς επιχειρηματίας από το ν. Ηρακλείου.
Ζητούμε από το Γ. Γραμματέα της αποκεντρωμένης διοίκησης  Περιφέρειας Κρήτης να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να προστατευθεί ο παραλιακός δρόμος Μιλάτου Σισίου, έργο που αποτελεί όραμα δεκαετιών για την κοινωνία της περιοχής μας,  και να σεβαστεί το εγκεκριμένο από τις υπηρεσίες της αποκεντρωμένης διοίκησης ΣΧΟΟΑΠ.

Επίσης εκφράζουμε την απογοήτευση μας για τις υπαναχωρήσεις της δημοτικής παράταξης "Δημοτική Συνεργασία" που ενώ αρχικά ψήφισε στο συμβούλιο τοπικής κοινότητας Βραχασίου υπέρ της ομαλοποίησης της βατότητας του δρόμου από τα μηχανήματα του Δήμου Αγ. Νικολάου και δεν εξέφρασε αντιρρήσεις στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ένα μήνα μετά άλλαξε στάση σε επόμενη συνεδρίαση του Δ.Σ, θεωρεί με ανακοίνωση της "λάθος" την περιγραφή του δρόμου από το ΣΧΟΟΑΠ και  διαφωνεί με την επιλογή του δημάρχου Αγ. Νικολάου να ικανοποιήσει το ομόφωνο αίτημα του συμβουλίου τοπικής κοινότητας Βραχασίου και να ομαλοποιήσει τη βατότητα αυτού του σημαντικού για την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής μας παραλιακού δρόμου


Εκ του  ΔΣ

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Η ομιλία της Μιλαθιώτισσας φιλολόγου Άννας Μάμου στο φετινό εορτασμό της θυσίας του Σπηλαίου της Μιλάτου


Αν είναι ανθρώπινος ο πόνος δεν είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε
Γι’ αυτό συλλογίζομαι τόσο πολύ, τούτες τις μέρες, το μεγάλο ποτάμι
Αυτό το νόημα που προχωρεί ανάμεσα σε βότανα και σε χόρτα
Και ζωντανά που βόσκουν και ξεδιψούν κι ανθρώπους που σπέρνουν και που θερίζουν
Και σε μεγάλους τάφους ακόμη και μικρές κατοικίες των νεκρών.
(Γ.Σεφέρης )

Ναι ,ένας τέτοιος μεγάλος τάφος νεκρών είναι ο τόπος που μας φιλοξενεί σήμερα ,το σπήλαιο της Μιλάτου .Βλέπετε ορισμένοι τόποι κουβαλούν μεγάλο απόθεμα μνήμης ,γιατί ακριβώς συνδέονται με μεγάλους αγώνες, με μεγάλες ιδέες και μεγάλες θυσίες .Δηλαδή με μεγάλο πόνο. 190 χρόνια μετά το ολοκαύτωμα του σπηλαίου της Μιλάτου δεν θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μου δοθεί ετούτη η χάρη, γιατί απλοί ήταν οι άνθρωποι που θυσιάστηκαν εδώ το Φλεβάρη του 1823 και απλή , υ π α ρ ξ ι α κ ή η ανάγκη που γέννησε μια τέτοια θυσία : Η ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Όταν το αδιανόητο προσβάλλει την τιμή και τον ουρανό σου , τα παιδιά και τις ελιές σου, τη λύρα , τη θάλασσα και το ψωμί σου είσαι έτοιμος να σκοτώσεις και να σκοτωθείς . Και για τον Κρητικό ήταν αδιανόητα οδυνηρή ,απάνθρωπη και εξευτελιστική η τουρκική κυριαρχία που από το 1669 κρατούσε δέσμιο το νησί του.

Από την ώρα που πάτησαν οι Τούρκοι στην Κρήτη ,το νησί, γράφει ο Κριτοβουλίδης στα «Απομνημονεύματά του » , «δεν ήτο άλλο ,ειμή σφαγείον τρομερόν» ,αφού το δουλεμπόριο ,οι ανθρωποαγορές των χριστιανών ,οι φόνοι, οι καταπιέσεις ,οι πλείστες όσες παρανομίες, οι εξισλαμισμοί ήταν η συνήθης τακτική των κατακτητών . Ο Ολλανδός γεωγράφος Ντάπερ που επισκέφθηκε την Κρήτη το 1817 γράφει σχετικά : «ουδεμία χώρα και ουδεμία επαρχία του Οθωμανικού κράτους διοικείται χειρότερον της Κρήτης. Οι Τούρκοι εν αυτή, μεγάλοι και μικροί, πράττουσι μόνον ό,τι θέλουσι». Οι αυθαιρεσίες, τα εγκλήματα και οι ωμότητες είχαν ως αποτέλεσμα σταδιακά κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής οι χριστιανοί της Κρήτης από 500.000 που ήσαν να καταλήξουν στις 150.000 το 1821.